Skip to main content

Posts

Τι άφησε πίσω του ο Τσάβες

Οι δρόμοι μιας Ηπείρου και μια Μπρολιβαρική επανάσταση καθημερινότητας του Benjamin Dangl Το λεωφορείο γλίστρησε μέσα στον δρόμο της Βολιβιανής ζούγκλας, με ευαγγελική μουσική να ακούγεται από τα μεγάφωνα. Η βροχή έσταζε με σταθερό ρυθμό μέσα από τις τρύπες της οροφής καθώς το όχημα τραντάζονταν, πέρασε τα φώτα μικρών χωριών και το απέραντο σκοτάδι του Chapare, μια τροπική περιοχή στο κέντρο της χώρας. Στο τέλος, η βροχή έδωσε την θέση της στην αυγή και ένας ζεστός ήλιος έκαψε το υγρό λεωφορείο καθώς διέσχιζε την πόλη Σάντα Κρουζ, όπου το 2003 διεξάγονταν η Προεδρική Ιβηρο-Αμερικανική Σύνοδος. Στις παρυφές της πόλης, ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, είχε μιλήσει νωρίτερα σε ένα στάδιο γεμάτο με Βολιβιανούς αγρότες κόκας που κουβαλούσαν σακούλες με πράσινα φύλλα και ανθρακωρύχους με μικρές Βολιβιανές σημαίες να ανεμίζουν στα κράνη τους. Ο Τσάβες καθήλωσε το κοινό για ώρες, μιλώντας για μπέϊσμπολ και για τον Σιμόν Μπολιβάρ, κριτικάροντας τον πόλεμο του Τ

Οι εν ψυχρώ εντολές των πολυεθνικών

του system failure Τυπική είναι η εν ψυχρώ πρόσφατη παρέμβαση των πολυεθνικών που ζήτησαν από τον υπουργό ανάπτυξης μισθούς 300 ευρώ. Όλο το νεοφιλελεύθερο σχέδιο φαίνεται να εφαρμόζεται κατά γράμμα και να υλοποιείται η τελική του φάση που είναι η οριστική επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα. Αφού οδηγήθηκε η χώρα στη χρεοκοπία, αφού εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται πολιτικές οι οποίες έχουν επανειλημμένα αποτύχει και οι οποίες χειροτέρευσαν την δημοσιονομική κατάσταση, εξαθλίωσαν την κοινωνία και εκτόξευσαν την ανεργία στα ύψη, τώρα η ήρθε η ώρα για την τελική φάση του σχεδίου. Οι πολυεθνικές χτύπησαν στον πιο εύκολο και ευαίσθητο στόχο: τους ανέργους. Έναν στόχο, που με τη βοήθεια των τραπεζών και των οργάνων τους, όπως το ΔΝΤ, φρόντισαν να γιγαντώσουν για να τον “βλέπουν” ευκολότερα. Με εκβιαστικό τρόπο, πρότειναν να προσλαμβάνονται άνεργοι με μισθούς 300 ευρώ, μέσα σε ένα άκρως ευέλικτο εργασιακό καθεστώς. Οι κινήσεις είναι μελετημένες και προσεκτικές. Η

IMF new tactics: It is better to appear unreliable than to let people understand that you serve specific interests

by system failure Lately, we see an increasing number of revelations from IMF executives or former executives related to the admission that the Fund has failed on the objectives it had set for the recovery of Greek economy and the exit from the debt crisis. After the statement of Panagiotis Roumeliotis - former Representative of Greece in IMF – to NY Times, that the IMF knew that the program for Greece was impossible to implement because there was nowhere a successful example, a statement that was made purely for distraction purposes ( http://failedevolution.blogspot.gr/2012/10/some-methods-of-disorientation-in-greek.html ), it was the turn of Olivier Blanchard, chief economist at the Fund, to admit through a report which was given to the public a few days ago, that the Fund, together with all European leaders, finance ministers, European Commission and ECB, made a serious mistake in their calculations, underestimating the devastating consequences of austerity policies impo

Νέα τακτική ΔΝΤ: καλύτερα αναξιόπιστοι παρά υπηρέτες συμφερόντων

του system failure Πληθαίνουν οι αποκαλύψεις στελεχών ή πρώην στελεχών του ΔΝΤ το τελευταίο διάστημα σχετικά με την παραδοχή ότι το ταμείο απέτυχε όσον αφορά τους στόχους που είχε θέσει για την ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας και την έξοδο από την κρίση χρέους. Μετά την δήλωση του Παναγιώτη Ρουμελιώτη - πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ - στους NY Times, ότι το ΔΝΤ γνώριζε πως το πρόγραμμα για την Ελλάδα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί καθώς δεν υπήρξε πουθενά επιτυχές παράδειγμα, δήλωση που έγινε βέβαια καθαρά για λόγους αποπροσανατολισμού ( http://failedevolution.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5.html ), ήρθε η σειρά του Ολιβιέ Μπλανσάρ, υψηλόβαθμου στελέχους του Ταμείου, να παραδεχθεί μέσα από μια έκθεση που είδε το φως της δημοσιότητας, ότι το Ταμείο μαζί με το σύνολο των Ευρωπαίων ηγετών, των υπουργών οικονομίας, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, έκαναν σοβαρό λάθος στους υπολογισμούς τους, υποτιμώντας τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας που επέβαλαν σ

War against "1984"

by system failure I’ve been  thinking lately the phrase of the French philosopher Alain Badiou, that we observe the crisis as a spectacle, and I realize that he was quite right.   In Greece, while everyone is suffering from the consequences of the crisis, some more than others, we still watch the crisis through the TV sets as a matter which is not related to us. This is, probably, the greatest achievement of the systemic establishment, apart from the fact that it exploits the multilevel conflict interests of a middle class which eats its own flesh, in a peculiar internal-class civil war. Because this establishment, managed to make us watch its mouthpieces, through the devices of propaganda that everyone has at home, at the same time that many of our fellow citizens are driven to suicide, victims on its altar, in order to maintain its power and prevail totally. Although we experiencing perhaps the biggest systemic propaganda through the mainstream media since the Greek j