του
Διονύση Ελευθεράτου
Μέρος
4ο - Τα δείγματα γραφής του (αθλητικού)
1997 και οι επενδύσεις που δεν ήρθαν
«Μα δεν
ήταν αναπόφευκτα όλα αυτά», θα πει
κάποιος. Θεωρητικά δεν ήταν, μολονότι
η διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων αποδείχθηκε
κατά το παρελθόν βαριά υπόθεση, με
μακροχρόνιες συνέπειες, ακόμη και για
ορισμένες μεγάλες χώρες.
Η γραμμή
πλεύσης, όμως, των οικονομικών και
πολιτικών ελίτ στην Ελλάδα καθιστούσε
σχεδόν βέβαιη τη δικαίωση των «αιρετικών».
Θέλετε
παράδειγμα; Τον Αύγουστο του 1997, δηλαδή
λίγες εβδομάδες προτού «κερδίσει» η
Αθήνα τη διοργάνωση του 2004, είχε διεξαχθεί
το «Αθήνα '97», το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
στίβου. Πόσο κόστισε η διοργάνωση; Ο
αρχικός προϋπολογισμός, τον Μάιο του
1996, ήταν 5,2 δισεκατομμύρια δραχμές. Σε
ένα χρόνο κι ένα μήνα (Ιούνιος 1997) πρόλαβε
να βρεθεί στα 9,2 δισ. δρχ., αλλά το τρίτο
άλμα θα το ζήλευε κι ο... Σεργκέι Μπούμπκα:
οι δαπάνες εκτοξεύτηκαν στα 19 δισ. δρχ.,
δίχως καν να κάνει αναμόρφωση προϋπολογισμού
η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή! Η
φιγουρατζού «μαμά-Ελλάδα» είχε δώσει
ήδη δείγματα γραφής. Κι η «εποχή Σημίτη»
τα πρώτα της διαπιστευτήρια.
Τι
απέγιναν τα περίφημα «μεγάλα οικονομικά
οφέλη» που θα έρχονταν και μάλιστα...
για μόνιμη εγκατάσταση, χάρη στους
Αγώνες του 2004; «Θα έρθουν εδώ ξένοι
επενδυτές», έλεγαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.
Ναι, καλά.
Κατά
το... ένδοξο έτος 2004 η αξία των ξένων
επενδύσεων περιορίστηκε στο 0,7% του ΑΕΠ.
Το 2005 έπεσε περισσότερο -καθοδική μάλιστα
ήταν και η τροχιά των ελληνικών επενδύσεων.
Έκπληξη; Καθόλου. Όσοι έχουν στοιχειώδη
επαφή με την πραγματικότητα γνωρίζουν
ότι οι ξένες επενδύσεις είναι συνάρτηση
πολλών παραγόντων. Όποιος πίστευε ότι
η «πανήγυρις» του 2004 θα συμπεριλαμβανόταν
στα κριτήρια των ξένων επενδυτών, μάλλον
ήταν -από τότε- «για τα πανηγύρια»...
Πηγή:
Comments
Post a Comment